Eén van de pijnpunten in de exploitatie van zonne-energiecentrales was distributie. Omdat het Nederlandse systeem is gebaseerd op teruglevering van schone energie op de “grid”, zeg maar de kabels die door het land lopen, was het noodzakelijk een systeem te vinden waarmee individuele gebruikers/terugleveranciers konden worden geïdentificeerd. Deze zgn. EAN nummers vormden een ideale manier om de decentrale opwekking van schone energie tegen te gaan.
Prof. Jeremy Rifkin heeft in zijn publicaties al heel vaak een lans gebroken voor het opwekken van energie op decentraal niveau. Naast een ideologische reden, vinden zijn opvattingen grond in economische argumenten. Zijn, op het Internet gebaseerde principes, waren echter moeilijk te realiseren omdat voor de opslag van elektriciteit nog geen echte oplossing is gevonden. Ofschoon daar hard aan wordt gewerkt. Rifkin heeft ook veel gepubliceerd over de hydrogene community. Een systeem waarbij waterstof niet als brandstof maar als transportmiddel wordt gebruikt voor elektriciteit. Dat dat een veelbelovende trend is moge blijken uit de ontwikkelingen op IJsland waar Shell experimenteert met dit systeem.
